Hüznün Etekleri

Terkediliş belirginse,o zaman ışığı göz alır Kalbe yukarı kattan misafir adı gözyaşı Merhamete uğrama hiç düşünmeden dök kanı (dök) Sonra bana hatır sor bak yaşayan ölü gör nasıl (aah) Güven devredışı şimdi nasihatlar esintidir Sağlıksız konuşmalar ve özgüven eksikliği Sana diyorum cevap ver,eskiden de böyle miydi (haa) Öncesi ve sonrası bak fark yarattın sevgilim Eteklerinde yaşıyorum hüznün başka yere koyun beni Tırmandım acıları ve en sonunda doruk dedim Eteklerine yapıştım mutluluğun küçük bi çocuk gibi Lakin acılarım büyüdü onlar artık çocuk değil! Mimiklerim değişkendi tutarsızlık başkentim Derde engel olamadım hiç her bi yerden başverdi Yeni bi sorun mu direnme kapıyı aç gelsin Kömürden bozma kalemimle bi parşümen ailemdi. Benim için vazgeçtiklerini bana sakın sayma kadın Sokağa attığın hayalleri bir bir sarıp sarmaladım Bulandığın sahte hissi üstünden çıkar git artık Ayrılık olmuş olmasına,gittiğine beni de inandır. Dağınık adamım bilirsin masamın üstünde kaygılar var Aynı masada oturup da yalanlarla kandıranlar (hah) Sana benden son bi mesaj canını yakmaz kaygılanma Bi dahaki sefere dürüst ol ve başka kalpte yankı yapma Yıkanıyordu yeminlerimiz itaatsizlik yağmurunda Terkediyor beni kadınım beyaz derya bulutla Oysa ben seni uçamayan bir kuş türü sanmıştım Bugünlerin klişe yalanı seni asla unutmam Önceleri övünürdüm ait olmadığım kalabalıkla Dost dediğim adamlarla yeni bi sayfa açılmaz Mahcup bakışlı geçmişim bir halat arıyor kalınca Bilinçaltının orta yerinden asar kendini kanımca Kader kavramına sığdır yaşananların hepsini Belki o zaman değişir bak hüznün sabit ekseni Aslımı inkar etmekteyim soran olursa kudretliyim Fakat yapamıyorum kadın olmadığın yer gurbet gibi. Benim için vazgeçtiklerini bana sakın sayma kadın Sokağa attığın hayalleri bir bir sarıp sarmaladım Bulandığın sahte hissi üstünden çıkar git artık Ayrılık olmuş olmasına,gittiğine beni de inandır.