Binalar

iç çeker gecenin karanlığında rüzgarın uğultusunda yol alır aklı başlayan gecede gözleri izler teker teker yanıp sönen ışıkları binaların hepsini birer göz kabul eder şu dünyaya bakan pencerelerden gizlenir düşler ardında koyu mavi arkasında parlayan yıldızlar ve derinleşen uykular hepsi akar gider birer birer nereden geldiği bilinmeyen sonsuz rüyalar ve başka diyarlar şu dünyaya bakar pencerelerden hayal eder kaybolur gider sessizliğin sesinde açar kollarını bulur yollarını